ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر ملل متحد در گزارشی درباره وضعیت افغانستان به نظام آموزشی طالبان توجه نموده و خاطر نشان کرده است که آموزش های طالبان موجب تعمیق رادیکالیسم و در نتیجه موجب بی ثباتی و گسترش تروریسم می گردد.
بنت به درستی دریافته است که تاسیس هزاران مدرسه دینی جهادی، پیامدهای ویرانگری را در آینده به دنبال خواهد داشت. این پیامدها صرفا متوجه افغانستان نخواهند بود، بلکه می تواند گسترش تروریسم در ابعاد بین المللی ان را به دنبال داشته باشد.
نکته حائز اهمیتی که هم اکنون مشهود است و نباید از آن غفلت نمود، طالبانیزه شدن جریانها و جمعیتها اسلامی است. این جریانها چنین می اندیشند که با اتکا بر جهان بینی اسلامی، همانند طالبان میتوانند دولت اسلامی تشکیل دهند و با دولتهای مسلط بین المللی به مقابله برخیزند. آن موج مقابله با امپریالیسم که دیروز بن مایه مبارزاتی جریانهای چپ گرا در بسیاری از کشورها بود، امروزه از جریانهای رادیکال اسلامی سر در آورده است. گروههای رادیکال، خروج آمریکا از افغانستان و عقب گردهای نهادهای بین المللی در مقابل رفتار ضد انسانی طالبان را به معنای پیروزی اسلام سیاسی تلقی می نمایند. این تلقی انگیزه مضاعفی برای گسترش رادیکالیسم سیاسی فراهم می کند و در آینده نزدیک انتظار میرود دیگر جریانهای تروریستی نیز از طریق توسل به اقدامات تروریستی هدف تاسیس حکومت ها و یا امارت های اسلامی مشابه طالبان وارد عمل شوند.
بحران فرهنگی موجود در افغانستان پیامدهای ویرانگر سیاسی به دنبال دارد و بهتر است که نهادهای بین المللی و دولتهای اثرگذار؛ خصوصا کشورهای همسایه، کوته بینی را کنار گذاشته و در نوع تعامل خود با طالبان تجدید نظر نمایند. این پیامدها به خوبی نشان میدهند که منافع مردم افغانستان با منافع بلند مدت جامعه جهانی و دولتهای همسایه در راستایی تقابل با طالبان همخوانی دارد. این هدف مشترک می بایست پایه و اساس تعامل دولتها با جریانهای سياسی مخالف طالبان باشد و اگر این مهم نادیده گرفته شود، طبیعی است که در آینده تنها قربانی رادیکالیسم دینی، مردم افغانستان نخواهد بود.