حزب شهروندان افغانستان وبسایت رسمی حزب شهروندان افغانستان
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
محمدحسین خلوصی
در تاریخ سیاسی معاصر افغانستان عدالت خواهی چندان فربه نبوده است. راز این عقب ماندگی مداوم در همین لاغر بودن جریان عدالت خواهی نهفته است. اعتبار گفتمانی عدالت خواهی در جامعه، حتما به نهاد سازی و نظام سازی منتهی می گردد و نبود چنین نظم و نظامی ناشی از نبود و یا کمبود جریان عدالت خواهی درکشور بوده است. در نبود چنین گفتمان نیرومند از سوی شهروندان، حاکمیت یکه تاز میدان بوده و برای تداوم سلطه انحصاری، عدالت خواهی را با برچسب های چون بغاوت، وطن فروشی و بیگانه پرستی متصف می نموده است.
تجربه تاریخی نشان می دهد که برخی از جریان های سیاسی صرفا پیش از شریک شدن به قدرت سخن از عدالت گفته اند ولی بعد از قرار گرفتن در موقعیت، همان سیره تبعیض و انحصار را در پیش گرفته و متاسفانه پل ها در مسیر های آینده را نیز تخریب نموده اند. صرفا در یک برهه تاریخی عدالت خواهی با توسل به زور مورد توجه احزاب سیاسی اقوام غیر حاکم قرار گرفته است که انهم در نبود انسجام سیاسی به ساختار نظام سیاسی راه نیافته است.
در بیست سال دوره جمهوریت، عدالت اجتماعی و دیگر حقوق شهروندی روز به روز لاغرشده و دولتیان انحصار گرا، از طریق تبدیل نمودن عدالت اجتماعی به امتیازات فردی نخبگان سیاسی، تلاش نموده اند از پذیرش عدالت اجتماعی و توزیع قدرت شانه خالی کنند. تدوام این ابتذال، فروپاشی همه جانبه ای را در پی داشت که امروزه همه شاهد آن هستیم. در وضعیت موجود، احزاب و جمعیت های سباسی در موقعیتی دشواری قرار گرفته اند. خروج از موضع عدالت خواهی دیروز، پیامد های فاجعه باری را متوجه این جریان ها نموده است. امتیاز گیری های نسینحیده دیروز، موجب حذف از عرصیه سیاسی امروز گردیده و این بهای است البته سنگین که متاسفانه قربانی مستقیم آن ملت و شهروندان افغانستان است.
آن فروپاشی علی رغم این آثار ویرانگری که داشته است؛ اما فرصت شروع مجدد و ترسیم دوباره از گفتمان عدالت خواهی را فراهم نموده است. به خوبی روشن شده است که یک نظام سیاسی و یک جریان سیاسی زمانی از توفیق برخوردار می گردد که در مسیر عدالت خواهی مقصد درست و مکانیسم های درست را انتخاب نماید. تجربه دیروز، عبرتی است برای امروز که مبتنی بر این عبرت تاریخی؛ هر زمانی از تداوم این فاجعه جلوگیری شود، مسیر پیشرفت از همان زمان آعاز می گردد. به این ترتیب یک فرصت تاریخی برای سازماندهی مجدد و هوشمندانه فراهم گردیده است. این فرصت تاریخی، بیش از همه متوجه نخبگان فرهنگی است که مبتنی درد و درک شان از واقعیت های موجود، امکان و بستر سازی این شروع مجدد را فراهم نمایند.
فرهنگیان آینده نگر و مسئولیت پذیر در حزب شهروندان افغانستان، با آن درک و درد تاریخی واین انگیزه عدالت خواهی، می کوشند این بر این گسست تاریخی خط پایانی گذاشته شود. از منظر ایشان، عدالت اجتماعی، ناظر بر تساوی برخورداری از حقوق و تعهدات شهروندی به صورت فراگیر است. مبتنی بر تازه ترین تحقیقات حوزه توسعه و نوسازی، برخورداری مساویانه از حقوق شهروندی است که به نهاد های فراگیر، کارآمد و مسئول منتهی می گردد و مدلی از نظام سیاسی رابوجود میاورد که مبتنی بر خواست و اراده شهروندان باشد.
حزب شهروندان افغانستان، جنبش عدالت خواهی گذشته را یک سرمایه اجتماعی گرانبها می داند؛ اما می کوشد از این سرمایه گرانبها و تجارب تاریخی آن، مسیری را انتخاب نماید که هم عدالت خواهی مورد توجه قرار بگیرد و هم الزامات عدالت خواهی برآورده شود. بر این اساس انچه اهمیت دارد، عبور از انقطاع در مسیر عدالت خواهی است و توجه به الزاماتی است که در گذشته به عنوان آسیب ها، مسیر عدالت خواهی را کند و یا منحرف و متوقف نموده است.
مبتنی بر چنین رویکردی، حزب شهروندان افغانستان، نهادی است مبتنی بر اراده شهروندان که عدالت اجتماعی را برای همگان و به صورت فراگیر بدون هیچ گونه تبعیضی می طلبد. تحقق صلح پایدار، دستیابی به یک نظم سیاسی مورد قبول تنها و تنها از طریق عدالت فراگیر و محو هرگونه تبعیض میان شهروندان میسر می گردد. تمام جریان های سیاسی لازم است حول محور چنین خواسته ای از نظام سیاسی گرد هم آیند و با اتکا به اراده شهروندان افغانستان، انسجام سیاسی میان تمام عدالت خواهان برقرار نمایند. زمان آن فرا رسیده است که رود های پراکنده عدالت خواهی به دریای خروشان عدالت طلبی مبدل گردد. حزب شهروندان افغانستان تمام تلاش خود را به کار می گیرد تا بستر شکل گیری چنین جریان نیرومندی را برای شهروندان افغانستان و جریان های سیاسی آن فراهم نماید.
