Afghanistan Citizens Party
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
به نام خدا
مردم شریف، مقامات محترم جمهوری اسلامی ایران،
حزب شهروندان افغانستان، ضمن احترام عمیق به ملت بزرگ ایران و قدردانی از میزبانی چندین دهه‌ای این سرزمین برای مهاجران افغانستانی، وظیفه خود می‌داند که در شرایط حساس کنونی، دیدگاه‌ها و دغدغه‌های جدی جامعه مهاجران را با رویکردی صریح اما مسئولانه و دلسوزانه با شما در میان بگذارد.
ما به‌خوبی درک می‌کنیم که ایران با چالش‌های اقتصادی، فشارهای اجتماعی و تهدیدات امنیتی متعددی مواجه است. حق مسلم هر کشور برای حفاظت از امنیت ملی و مقابله با نفوذ و تهدیدات امنیتی، امری بدیهی و غیرقابل تردید است. با این حال، لازم میدانیم تأکید کنیم که تفکیک میان تهدیدات واقعی و جامعه بزرگ مهاجران که از بد روزگار به ایران پناه‌آوردند، مسئولیتی مهم و ضروری است که نهادهای ذی‌ربط باید با دقت و عدالت به آن بپردازند.
جامعه مهاجران افغانستانی در ایران، تنها جمعیتی بیگانه یا موقت نیست. این جامعه، شریکی صادق از جهات مختلف از جمله ارزش‌های فرهنگی، اشتراکات دینی، تاریخی و میراث ماندگار تمدنی در تاریخ معاصر ایران بوده است.
فداکاری مهاجرین در گردونه‌های حساس تاریخی در ایران برهیج‌کسی پوشیده نیست. در عرصه اقتصاد و آبادانی ایران، از کارهای سخت و طاقت‌فرسا در کشاورزی و ساختمان‌سازی گرفته تا خدمات و صنایع، نقشی انکارناپذیر ایفا کرده‌اند و شاید هیج بنا و آبادانی را در سراسر ایران نتوان یافت که نشان دست مهاجر افغانستانی نباشد.
این خدمات و فداکاری‌ها حقوق مکتسبه‌ای را برای این جمعیت پدید آورده که نادیده گرفتن آن، نه تنها غیرمنصفانه بلکه آسیب‌زننده به روابط عمیق و تاریخی دو ملت است.
در عین حال، در هفته‌ها و ماه‌های اخیر شاهد گسترش برخی گفتمان‌های نگران‌کننده و حتی خطرناک بوده‌ایم که به شکل غیرمسئولانه و کلی‌نگرانه، میلیون‌ها مهاجر را به عنوان «تهدید امنیتی» یا «جاسوس » معرفی می‌کنند. این نوع نگاه امنیتی و فاقد تفکیک، خصوصا نسبت به مهاجرینی که هم در وطن خود غریب و بیگانه خوانده می‌شوند وباید بار ملامت یکرنگی با همسایگان را به دوش بکشند و هم در کشور همسایه محکوم به محنت و شوربختی جور وجفای افغانستان هستند، جفای نابخشودنی است!
همه میدانیم که این نوع مواجهه هم از نظر اخلاقی نادرست و هم از منظر امنیتی ناکارآمد است. تجربه تلخ رخدادهای اخیر در ایران نشان داد که تهدیدات اصلی عمیق‌تر از چیزی است که به چند مهاجر بی‌پناه حواله داده شود. تلاش برای سرپوش گذاشتن بر این ناکامی‌ها از طریق فرافکنی به جامعه مهاجران، خطایی استراتژیک است که می‌تواند تهدیدات جدی را در آینده برای جمهوری اسلامی ایران رقم بزند، ضمن اینکه چنین رویکرد و فرافگنی ممکن است به شکاف اجتماعی و امنیتی عمیق‌تری منجر شود.
از سوی دیگر، ما نسبت به سیاست‌های اخراج گسترده و اجباری مهاجران در شرایط فعلی خواهان تجدیدنظر هستیم. بازگرداندن میلیون‌ها انسان به افغانستان – کشوری که سرشار از رعب و وحشت است و درگیر بحران اقتصادی، امنیتی، و انسانی است – بدون هیچ زیرساخت، برنامه‌ریزی یا آمادگی، تبعاتی ویرانگر خواهد داشت:
• بسیاری از مهاجران دارایی‌هایشان در ایران باقی می‌ماند: رهن خانه‌ها نزد مالکان ایرانی، دستمزدهای پرداخت‌نشده نزد کارفرمایان، یا سرمایه‌هایی در بانک‌ها که عملاً امکان بازیافت آن وجود نخواهد داشت.