سیاست دو پهلوی جهان؛ عامل انعطاف ناپذیری طالبان

در بیش از دو سال گذشته جامعه جهانی از جمله کشورهای منطقه همواره از طالبان خواسته‌اند که به تشکیل حکومت فراگیر تن دهند، حقوق بشر و اقلیت‌ها را رعایت کنند و به گروه‌های تروریستی بین المللی اجازه فعالیت ندهند. در تازه‌ترین مورد، شانزدهمین نشست سران سازمان همکاری‌های اقتصادی(ECO) بدون دعوت از طالبان در تاشکند برگزار گردید. دلیل عدم دعوت از طالبان عدم اجماع اعضا و رسمی نبودن حکومت این گروه اعلام شد. علاوه بر آن تعدادی از سخنرانان این نشست بار دیگر بر ضرورت تشکیل حکومت فراگیر با حضور همه اقوام و مذاهب در افغانستان، تأکید کردند. همچنین در نشست ۲+۲ دهلوی جدید که در روز جمعه گذشته با حضور وزرای خارجه و دفاع کشورهای امریکا و هند برگزار گردید، نیز از طالبان خواسته شد که به حقوق بشر و اقلیت‌ها احترام بگذارند و طبق تعهداتشان اجازه ندهند که فرد یا گروهی با استفاده از خاک افغانستان امنیت دیگران را تهدید کند. پیش از این اعضای هفت قدرت اقتصادی موسوم به ‌G7 و شورای امنیت سازمان ملل نیز از طالبان خواسته بودند که به حقوق زنان و اقلیت‌ها احترام بگذارند.
پاسخ طالبان در برابر درخواست مکرر جهان و منطقه انعطاف ناپذیری، تشدید نقض حقوق بشر، افزایش محدودیت بر زنان و توسعه خشونت با اقلیت‌ها بوده است. طالبان حکومت خود را همه شمول می‌دانند و به درخواست‌های منطقه و جهان وقعی نگذاشته‌اند. به نظر می‌رسد رفتار دوگانه جهان و منطقه در تعامل با طالبان عامل اصلی انعطاف‌ناپذیری طالبان است. در عصری که اداره یک کشور فقیر و وابسته به کمک‌های جهانی در انزوا و بریده از جهان ممکن نیست، رفتار دو گانه منطقه و جهان به طالبان فرصت داده است که سرسختی و مقاومت کنند. در حالی که طالبان به صورت رسمی از سوی هیچ کشوری به عنوان دولت مشروع افغانستان شناخته نشده است، اما در عمل تعدادی از کشورهای منطقه و فرامنطقه با این گروه تعامل مثبت دارند. طالبان با حمایت کشورهای مختلف بر تعدادی از نمایندگی‌های افغانستان تسلط یافته‌ و سفرهای رسمی به کشورهای مختلف دارند.
گزارش اخیر سیگار یا اداره بازرس ویژه آمریکا برای بازسازی افغانستان، نشان می‌دهد که در بیش از دو سال گذشته همچنان ایالات متحده آمریکا بزرگترین حامی مالی افغانستان بوده و بیش از ۷ میلیارد دالر در بخش‌های بشردوستانه کمک کرده است. از طرف دیگر چون بخش عمده حمایت‌های مالی جهان از طریق بانک مرکزی تحت اداره طالبان و یا با هماهنگی این گروه انجام می‌شود، گزارش‌های مکرر از سوء استفاده طالبان از این کمک‌ها منتشر شده است. به عبارت دیگر با اینکه طالبان به صورت رسمی دولت نامشروع و منزوی است و اعضای رهبری آن در فهرست سیاه سازمان ملل قرار دارند اما در عمل کمک‌های اقتصادی به نام افغانستان به کام طالبان می‌ریزد و طالبان با عنوان یک دولت طرف تعامل منطقه و بخشی از جهان است. بنابراین رفتار دوگانه جامعه جهانی و منطقه باعث شده است که این گروه با جسارت و قاطعیت بیشتر نقشه‌های استبدادی، نقض حقوق بشر و اقلیت‌ها و حمایت از گروه‌های تروریستی بین‌المللی را عملی و اجرا کنند. از نظر طالبان درخواست‌‌ها و بیانیه‌ها در راستای حمایت از حقوق بشر و تشکیل دولت فراگیر امور تشریفاتی بیش نیستند.