حزب شهروندان افغانستان وبسایت رسمی حزب شهروندان افغانستان
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
برونداد نشست شورای حقوق بشر؛ نقض گسترده حقوق بشر و عدم مسئولیت پذیری طالبان
نشست شوراي حقوق بشر سازمان ملل متحد در جینوا در مورد وضعیت حقوق بشر در افغانستان برگزار گردید. در این نشست گزارش ریچارد بنت از وضعیت اسفبار حقوق بشر و حقوق زنان در افغانستان ارائه گردید که بار دیگر توجه دولت ها و سازمان‌های بین‌المللی را به این مهم معطوف می نماید.
واقعیت آنست که تا هنوز گزارش متعدد و نشست های مختلفی در مورد حقوق بشر و حقوق زنان در افغانستان برگزار گردیده و در همه نشست ها تا حدودی واقعیت های موجود افغانستان گزارش شده است؛ اما علی رغم این تلاش ها، نه گروه طالبان مسئوليت پذیر گردیده و نه در سیاست تعامل دولت ها با طالبان تغییری حاصل شده است. در نشست اخیر تمام دولت های اشتراک کننده علیه طالبان موضع گرفتند ولی یک استراتژی مشخصی که نوع تعامل با این گروه را مشخص نموده و برای مسئولیت پذیر نمودن طالبان راهکار عملی پیشنهاد نماید، ارائه نگردید. در نبود چنین رهیافتی طبیعی است که وضعیت موجود ادامه می یابد و گشایشی برای مردم افغانستان خصوصا نسبت به وضعیت زنان حاصل نخواهد شد.
نقض گسترده حقوق بشر و حقوق زنان و تداوم وضعیت موجود سه اثر مهم دارد:
الف) محرومیت روز افزون شهروندان افغانستان از حقوق شهروندی و حقوق اساسی شان که آسیب پذیری آنان را روز به روز بیشتر می نماید. در نتیجه این محرومیت گسترده است که فقر روز به روز گسترش یافته و مهاجرت های گروهی به بیرون از کشور در مقیاس وسيع تری صورت می گیرد.
ب) تشویق و ترغیب طالبان و گروه های تروریستی نسبت به بدرفتاری با مردم افغانستان به دلیل اطمینان از عدم پاسخگویی در مقابل دیگران. تجربه این دوسال به خوبی نشان می‌دهد که طالبان روز به روز ارتجاعی تر، خشن تر، رادیکال تر و قوم گراتر شده است. فشار های مداوم آنان علیه دیگر قومیت ها و زنان نیز روند افزایشی داشته است.
ج) بی اعتباری نهاد های بین المللی و سازمان های حقوق بشری نزدم مردم افغانستان، از دیگر پیامدهای روند موجود است. سازمان های بین المللی بایست بر دولت های اثرگذار بر طالبان اعمال فشار نماید تا در تعامل با این گروه، استراتژی های خود را مورد بازبینی قرار دهند.
براین اساس اگر دولت های دموکراتیک و سازمان‌های بین‌المللی و نهادهای فعال در عرصه حقوق بشر و حقوق زنان خواهان تغییر وضعیت موجود هستند، در سیاست تعامل با طالبان تجدید نظر نمایند. نهادهای مدنی و جریان اپوزیسیون را مورد توجه قرار دهند.
توانمند سازی جمعیت های فعال زنان و فرصت دهی به جریان‌های سیاسی نوگرا بسی موثرتر از رویه موجود خواهد بود.
