ادعای امیر خان متقی در تهران مبنی بر اینکه دشمنی با زبان فارسی کار افراد مغرض است، سوژه داغ رسانههای اجتماعی شده است. همزمان با شروع مذاکرات رسمی طالبان و ایالات متحده آمریکا در ۲۰۱۸ تبلیغات گسترده مبنی بر تغییر طالبان نسبت به دهه نود مطرح گردید. این سفیدنمایی تا سقوط کابل و بازگشت طالبان به قدرت ادامه داشت. طالبان در طول مذاکرات و نشستهای منطقهای همواره تأکید میکردند که به حقوق زنان احترام قایل اند، از طریق گفتوگوی بین الافغانی چارچوبهای اداره کشور را تعیین خواهند کرد و به اراده مردم پابند هستند. اما با بازگشت به قدرت همه این شعارها و وعدهها را نادیده گرفته به سیاستهای قوممحور، مردسالار خشونتآمیز و شدیدا محافظهکارانه دهه ۹۰ میلادی برگشتند. با این وجود عملکرد طالبان در دو سال و نیم گذشته نشان داده است که این گروه نسبت به دهه ۹۰ یک تغییر کردهاند و آن اتخاذ سیاست دو رویی، دروغ و پنهانکاری است. در حالی که طالبان پس حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به دلیل عدم کتمان حمایت از القاعده از قدرت به زیر کشیده شدند، این بار اما متفاوت عمل میکنند.
سیاست دو رویی طالبان برجستهترین مشخصه این گروه در فصل جدید محسوب میشود. رفتار و گفتار طالبان در مسایل مختلف از جمله نحوه تعامل با گروههای تروریستی، نظامیان و کارمندان دولت پیشین، زنان، اقلیتها و دیگر اقوام متناقض است. طالبان در این مرحله با اینکه با گروههای تروریست بین المللی همکاری راهبردی و همه جانبه دارند، اما به صورت رسمی آن را انکار میکنند. با اینکه زنان را از حضور در تمامی عرصههای اجتماعی محروم کردهاند، اما مدعی احترام به حقوق زنان و به رسمیت شناختن حق آموزش و کار آنان هستند. سیاست تغییر بافت اجتماعی و دگرگونی جمعیتی کشور را به صورت مهندسی شده دنبال میکنند ولی مدعی هستند که برای همه اقوام افغانستان خدمت میکنند. در حالی که تمام ادارات را به اعضای پشتون خود واگذار کرده اما مدعی هستند که حکومت شان همه شمول است و اقوام مختلف در اداره امور کشور سهم دارند. مخالفان سیاسی، مقامات و نظامیان دولت پیشین و اصحاب رسانه را ترور میکنند اما مدعی میشوند که کار دشمنان است و ما تعقیب و رسیدگی میکنیم.
در تازهترین مورد امیر خان متقی وزیر خارجه این گروه در جریان سفر به تهران، ستیز این گروه با زبان فارسی را منکر شده است. طبق ادعای متقی حذف فارسی از لوحههای دانشگاهها، بنرهای مختلف این گروه که معمولا به پشتو و انگلیسی تهیه میشوند و دستور العمل منع استفاده از واژههای دانشگاه، دانشکده و جزء آن، کار افراد مغرض است و ربطی به طالبان ندارد. این در حالی است که مکاتیب و نامههای رسمی نهادهای مختلف طالبان موجود هستند که آشکارا ستیز با فارسی را به پیش میبرند. انکار ستیز با زبان فارسی در چارچوب سیاست دو رویی طالبان امر عادی است اما شواهد و مدارک ناقض این ادعا به حدی فراوان و چشمگیر است که سخنان متقی را به طنز تلخ و سوژه کاربران رسانههای اجتماعی تبدیل کرده است.