برابری جنسیتی هنوز چالش جهانی است ولی وضعيت زنان در افغانستان بیش از هر کشوری تاسفبار است. پس از به قدرت رسیدن طالبان، وضعیت زنان بدتر از همیشه شده است. حضور زنان از عرصه عمومی به شدیدترین وجه ممکن حداقل سازی شده و انواعی از سرکوب و تبعیض بر آنان اعمال شده است. تنها یکی از مصادیق خشونت علیه زنان در جلوگیری از تحصیل آنان، کشور را با کمبود پزشک، پرستار و قابله های زن مواجه کرده است.
عمق این فاجعه در این است که محرومیت زنان از عرصه های مختلف به زودی عادی سازی گردید و چه در داخل و چه در خارج به نحوی پذیرفته شد که محرومیت زنان از ویژگیهای خاص فرهنگی افغانستان است.
طالبان با اتکا بر برداشت تنگ نظرانه خویش از شریعت چنین محدودیتهای را علیه زنان تحمیل نموده اند. آنان تمام آزادیهای زنان را سلب کرده و کسانی را که بخاطر خواستن حقشان صدا بلند کردهاند، به زندان انداخته اند. جامعه جهانی نیز صرفا به گزارش تبعیضهایی اعمال شده علیه زنان بسنده نموده و هیچ گونه اقدام عملی علیه گروه حاکم در راستای مسئولیت پذیر نمودن این گروه در قبال حقوق زنان، انجام نداده است.
نخستین گام مهم در برون رفت از وضعیت موجود مخدوش نمودن تفسیرهایی زن ستیزانه از شریعت است که می بایست توسط علمای دینی صورت گیرد. بسیاری از نابسامانیهای موجود مثل خشونتهایی گسترده علیه زنان، حذف آنان از عرصه عمومی و نسل کشی هزارهها ریشه در قرائتهای متحجرانه دینی دارند و این رسالت دینی عالمان افغانستان است که با اصلاح این قرائت انحرافی، مردم افغانستان را از درد و رنج ناشی از این تعصبات به ظاهر مذهبی دور نگه دارند.
افزون بر آن جامعه مدنی افغانستان، خصوصا سازمانها و نهادهای فعال در عرصه حقوق بشر و حقوق زنان در مقابله با سیاستهای تبعیض آمیز علیه زنان به صورت جدی مبارزه نمایند تا قباحت محرومیت زنان همچنان باقی بماند. عادی شدن وضعیت محرومیت، زنان را برای همیشه آسیبپذیر نگه میدارد. این آسیب پذیری در آینده افزون بر قربانی نمودن زنان، کل عرصه حيات جمعی را در افغانستان تحت تاثیر قرار خواهد داد و چشم انداز هرگونه تحول و پیشرفت را در کشور دور از دسترس نگه خواهد داشت.
مطلب پیشنهادی
پیامها و پیامدهای قتلعام مردم در مزارشریف توسط طالبان
کارنامۀ گروه تروریستی طالبان، از زمان ظهور تاکنون، سراسر فاجعه و کشتار بوده است. طالبانرا …