حزب شهروندان افغانستان وبسایت رسمی حزب شهروندان افغانستان
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
تأکید اخیر سران سازمان همکاری شانگهای بر ایجاد حکومت فراگیر در افغانستان، در ادامه خواست مردم، احزاب و جریان‌های سیاسی و جامعه جهانی، تمرکز بر اصل منطقی و مورد اتفاق طرف‌های داخلی و خارجی است. حکومت فراگیر از محورهای کلیدی توافقنامه دوحه است و سازگار با ساختار اجتماعی و واقعیت‌های عینی سیاست افغانستان. با این وجود طالبان نزدیک به دو سال است که به‌خواست منطقی و مشروع داخلی و بین المللی توجهی نکرده و با لجاجت تمام، مفاد توافقنامه دوحه، خواست جامعه جهانی و حقوق سیاسی دیگر اقوام و گروه‌ها را نادیده گرفته افغانستان را در منطقه و جهان منزوی کرده‌اند.
رویکرد عملی طالبان نشان می‌دهد که آنها به‌ثبات سیاسی برخاسته از اراده مردم و تفاهم اقوام و جناح‌های سیاسی اهمیتی نداده و درکی از صلح پایدار ندارند. در منطق طالبان گویا صرفا زبان اسلحه و اعمال خشونت ضامن امنیت و آسایش است و به اتکای پایه‌های نظام سیاسی بر اراده و خواست مردمی توجهی ندارند. این در حالی است که انحصار قدرت، کاربرد خشونت، نقض حقوق زنان، بحران اقتصادی، پناه دادن به گروه‌های تروریستی بیش از پیش افغانستان را در سطح منطقه و جهان منزوی ساخته چشم‌انداز ثبات افغانستان و منطقه را با خطر مواجه می‌سازد. بنابراین انتظار می‌رود که جامعه جهانی به‌رهبری سازمان ملل و قدرت‌های بزرگ و در همسویی با سازمان‌های منطقه‌ای مثل شانگهای، برای جلوگیری از موج دیگری از بی‌ثباتی و افزایش فعالیت گروه‌های تروریستی در افغانستان، بجای طرح درخواست‌های مطبوعاتی، راهکارهای عملی و الزام‌آور را در پیش گرفته طالبان را ملزم به تشکیل دولت فراگیر و رعایت حقوق بشر بسازند.
پیامدهای ناگوار غفلت جهان و منطقه در قبال آنچه در افغانستان جریان دارد، صرفا متوجه جمعیتی به گروگان گرفته شده افغانستان نشده و دامنه بحران در مرزهای افغانستان خلاصه نخواهد شد. تشدید فعالیت گروه‌های تروریستی زیر چتر طالبان و به دور از نظارت و صلاحیت اجرایی سایر جریان‌ها و گروه‌ها، دورنمای ثبات منطقه‌ای و امنیت جهانی را تیر و تار نشان می‌دهد. منطقه و جهان با درک ماهیت طالبان و در نظر داشت تجارب تلخ حملات تروریستی با استفاده از خاک افغانستان در دهه ۱۹۹۰، باید نسبت شکستن بن بست سیاسی اقدامات عملی را در پیش گرفته طالبان را با راهکارهای عملی و لازم الاجرا وادار به پذیرش حکومت فراگیر سازند. تشکیل حکومت فراگیر زمینه‌های واگرایی داخلی را از بین برده، پرستیژ و موقعیت بین المللی افغانستان را احیا کرده مانع تبدیل شدن افغانستان به کانون گروه‌های تروریستی می‌شود.
