چگونه طالبان مدعی تأمین امنیت به پشت دیوارهای امنیتی سوق داده شدند؟

وزارت مالیه تحت کنترل به تازگی گفته است که به دلیل «حفظ امنیت و چالش‌های امنیتی»، کابل‌بانک معاشات نظامیان این گروه را به‌جای شعبه‌های شهری خود، در ادارات دولتی پرداخت می‌کند. این اقدام پس از آن صورت می‌گیرد که در حمله منسوب به داعش در دومین روز سال جدید، در قندهار بیش از ۱۰۰ نفر از اعضا و نظامیان طالبان کشته و زخمی شدند. از سوی دیگر منابع از قندهار گزارش می‌دهند که طالبان برای جلوگیری از تهدیدات امنیتی در نماز عید فطر، اقدام به ساخت دیوار های امنیتی در اطراف مسجد عیدگاه قندهار کرده‌اند. با این وجود گزارش‌ها می‌رساند که طالبان حتی از اعلام دقیق محل برگزاری نماز عید در قندهار پرهیز کرده و آن را به شب عید موکول کرده‌ بودند. گفته می‌شود که بخش‌های امنیتی این گروه نگران حمله داعش به ملا هیبت الله اخوندزاده رهبری خود بوده‌اند. علاوه بر آن دیروز در شهرهاي بزرگ افغانستان به دلایل امنیتی شبکه‌های مخابراتی نیز قطع شده بود.

هفته گذشته و پس از پرواز مکرر پهپادهای آمریکایی بر فراز قندهار گزارش‌های منتشر شد که طالبان بخاطر حفظ جان ملاهیبت الله وی را به یک پایگاه نظامی در ولسوالی پنجوایی منتقل کرده‌ بودند. از این تحولات استفاده می‌شود که طالبان مغرور از پیروزی و مدعی تأمین امنیت سراسری در افغانستان، حالا برای تأمین امنیت خود به پشت دیوارهای امنیتی سوق داده شده‌اند. پرسش این است که چرا چنین وضعیتی پیش آمده است؟

به نظر می‌رسد عدم مشروعیت داخلی و بین المللی طالبان، انحصار طلبی این گروه، سرکوب اقوام و گروه‌ها و عدم صداقت در قطع همکاری و حمایت از دیگر گروه‌های تروریستی از جمله عواملی محسوب می‌شوند که طالبان را به چنین وضعیتی سوق داده‌اند و احتمال بدتر شدن وضعیت نیز می‌رود. طالبان نه بر بنیاد اراده ملت افغانستان بلکه بر اثر یک معامله و توطئه خارجی بر سرنوشت و مقدرات کشور مسلط شده‌اند از طرف دیگر این گروه هیچ تجربه‌ای در امر حکومت‌داری و تأمین امنیت کشور به عنوان یک گروه حاکم ندارند بلکه یک گروه گوریلایی بدوی بوده و هستند که مهمترین توانمندی شان انجام حمله‌های انتحاری است. انحصار طلبی و انتقام‌گیری این گروه از اقوام، نظامیان دولت پیشین و حتی قبایل درون قومی پشتون از دیگر عوامل می‌تواند باشد. از این رو احساس ناامنی طالبان بیشتر از سوی ملت افغانستان است تا گروه‌های تروریستی خارجی که از آن‌ها میزبانی می‌کنند.

طالبان به اشتباه فکر می‌کردند که با زور اسلحه و سرکوب امنیت تأمین می‌شود، در حالی که راه اصلی کسب مشروعیت مردمی و بین المللی است. برای این منظور طالبان دو راه بیشتر ندارند یا به مردم مراجعه کرده تنوع قومی و مذهبی در افغانستان را به رسمیت بشناسند و دست از همکاری با گروه‌های تروریستی و بیگانه بردارند و یا اینکه شاهد اقدامات واکنشی گسترده‌تر از سوی نیروهای برخاسته متن مردم بوده و عرصه بر این گروه تنگ‌تر خواهد شد.