در حالی که طالبان با ادعای جلوگیری از فحشا و با توسل به شریعت، شدیدترین محدودیتها را بر کل جامعه و مخصوصا زنان وضع کرده است، گزارشهای مسلسل و مستند از روابط نامشروع و تخطیهای اخلاقی اعضا و مقامات این گروه منتشر میشود و نقاب از ماهیت اصلی آنان برمیدارد.
برخلاف دهه ۱۹۹۰ در دهه سوم هزاره سوم، فنآوری اطلاعات، شبکههای اجتماعی، گوشیهای هوشمند و افزایش سطح دانش و آگاهی مردم، کمک کرده است که به سرعت نقابها کنار رفته و ماهیت طالبان برای مردم و جهانیان معرفی شود. در دو سالی که از بازگشت طالبان به قدرت میگذرد، عدم پایبندی طالبان به احکام و قوانین سختگیرانهای که بر دیگران اعمال میکنند در عرصههای مختلف به صورت مستند، همگانی شده است.
روابط گسترده نا مشروع طالبان یکی از حوزههای است که بدان توجه شده است و تنها درصد کوچکی از حجم انبوه تخطیهای گسترده طالبان از قوانین شرعی و هنجارهای اخلاقی، مستندسازی و عمومی شده است. منابع محلی به شکل گسترده حکایت از نکاح اجباری دختران و بانوان توسط مقامات طالبان دارد، امری که نه در دین اسلام و نه در قوانین مدرن قابل پذیرش و تحمل است ولی مقامات طالبان به صورت مکرر مرتکب میشوند.
همجنسگرایی که هیچ نوع مجوزی در اسلام ندارد و مجازاتهای سختی برای آن در نظر گرفته شده است، عرصه دیگری است که مقامات طالبان به دان آغوشته هستند و تنها موارد اندکی مستندسازی شده است. همچنین روابط جنسی خارج از چارچوب ازدواج و رسمیات در بین طالبان شایع است و آنچه همگانی میشود تنها بخش کوچکی از آمار و ارقام بزرگی است که اعضای این گروه بدان مبتلا هستند. این در حالی است که بسیاری از جوانان بخاطر روابطی که از نظر طالبان در چارچوب شریعت صورت نگرفته است، مجازات شده و در مواردی حتی سنگسار و اعدام شدهاند.
افشای تخطیهای اخلاقی طالبان ضمن اینکه ماهیت توام با نفاق و دورویی طالبان را اشکار میسازد، بحران مشروعیت آنان را تعمیق و تشدید میسازد. گروهی که نه مشروعیت داخلی دارد و نه مشروعیت بین المللی با بحران اخلاقی نیز مواجه گردیده است. از این رو تمسک و توسل شان به دین و شریعت مضحک و تمسخرآمیز است.