حزب شهروندان افغانستان وبسایت رسمی حزب شهروندان افغانستان
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
دومین نشست بین المللی دوحه با میزبانی سازمان ملل در مورد افغانستان، با کنفرانس سالانه امنیتی مونیخ مقارن گردیده است. آنچه از متن و حاشیه‌های هردو نشست بین المللی برداشت می‌شود، تعمیق نفرت و نگرانی جامعه جهانی از طالبان و افزایش بیش از پیش انزوای بین المللی این گروه است. در حالی که وزیران خارجه ۱۲ کشور با صدور بیانیه‌ای در کنفرانس امنیتی مونیخ طالبان را «مسئول یکی از وخیم‌ترین و وحشتناک‌ترین شرایط حقوق بشری در جهان» خوانده و اذعان کرده‌اند که این گروه آینده افغانستان را به خطر انداخته‌اند، عدم حضور طالبان در نشست دوحه بر انزوای بین المللی این گروه افزوده است. طالبان یک روز قبل از شروع نشست دوحه از شرکت در این نشست امتناع ورزید. عدم شرکت خود خواسته طالبان در این نشست مهم بین المللی، نشان داد که طالبان همانطور که به اراده و خواست مردم افغانستان بهاء نمی‌دهند به خواسته جامعه جهانی نیز اهمیتی قائل نیستند.
بیانیه ۱۲ وزیر خارجه در کنفرانس امنیتی مونیخ علیه سیاست‌های زن‌ستیزانه طالبان نشان می‌دهد که جهان متوجه بی‌رحمانه‌ترین شکلی از نقض حقوق بشر را توسط طالبان هست. همانطور که در این بیانیه نیز اشاره شده است موج اخیر بازداشت‌های خیابانی، تحقیر، توهین و تعدی به خانم‌ها، محرومیت زنان از حق کار و تحصیل، اعمال فشار بر اقلیت‌های قومی و مذهبی همه حکایت از آن دارد که جهان به ماهیت قرون وسطایی و تمدن‌ستیزانه طالبان پی‌برده است. بر خلاف تبلیغاتی که در دو سال قبل مبنی بر تغییر طالبان انجام می‌شد یا سفیدنمایی‌های که هنوز هم صورت می‌گیرد، مبارزات زنان و مردان آزاده افغانستان، گزارش‌های تفصیلی و مستند نهادهای حقوق بشری و رسانه‌ها توانسته‌اند توجه جامعه جهانی را به افغانستان جلب کنند.
از سوی دیگر نشست دوحه که با حضور نمایندگان بیش از ۲۵ کشور ذی دخل در مسایل افغانستان و با ابتکار آنتونی گوترش دبیرکل ملل متحد و میزبانی این سازمان برگزار شده است، نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. تمرد طالبان از دعوت سازمان ملل برای شرکت در این نشست هم نشان دهنده عدم درک این گروه از جایگاه خود و اعتبار جامعه جهانی است و هم موجب انزوای بیش از پیش این گروه می‌شود. به نظر می‌رسد سیاست تساهل و مماشات جامعه جهانی در سایه تضاد منافع قدرت‌ها، جنگ اوکراین و غزه باعث شده است که طالبان گرفتار کج فهمی از وضعیت گردد. پیش‌شرط طالبان مبنی بر دعوت شان به عنوان تنها نماینده افغانستان و توقع نشست با دبیر کل سازمان ملل، موید این ادعا است که طالبان قرار داشتن در لیست سیاه سازمان ملل و عدم رسمیت بین المللی را درک نمی‌کنند و متوجه پیامدهای نقض فاحش حقوق بشر نیستند.
انتظار می‌رود دنیا به رغم تضاد منافعی که دارند نسبت به نقض گسترده حقوق بشر از سوی طالبان، تقویت تروریسم با حمایت طالبان، مهاجرت گسترده مردم افغانستان، بحران اقتصادی، نسل‌کشی هزاره‌ها و تصفیه اقلیت‌ها، بی توجهی نکرده، نماینده ویژه دبیرکل سازمان در امور افغانستان مطابق قطع‌نامه ۲۷۲۱ شورای امنیت تعیین کند و سیاست‌های تنبیهی قاطع و سخت‌گیرانه علیه طالبان در پیش گیرند.
