دوام طالب یا عمومی شدن وحشت در جهان!

دوام حکومت طالبان در افغانستان به معنای تداوم و تشدید تهدید در جهان است و پیامدهای گسترده‌ای برای امنیت جهانی و منطقه‌ای دارد. پس از تسلط طالبان بر افغانستان در آگوست ۲۰۲۱، نگرانی‌های ناشی از بازگشت این گروه به قدرت و تأثیرات آن بر امنیت و ثبات بین‌المللی افزایش یافته است. دلایل متعددی وجود دارد که نشان می‌دهد ادامه حکومت طالبان نه تنها برای مردم افغانستان، بلکه برای کل جهان تهدیدآمیز است.
نخست، طالبان به عنوان یک گروه افراطی و رادیکال اسلامی شناخته می‌شوند که پیشینه طولانی در ارتباط با تروریسم دارند. در طول دهه‌ها، این گروه به پناهگاه و حامی گروه‌های تروریستی مانند القاعده تبدیل شده است. دوام طالبان به قدرت در افغانستان می‌تواند مجدداً این کشور را به مکانی امن برای فعالیت‌های تروریستی تبدیل کند، جایی که گروه‌های تروریستی می‌توانند آزادانه فعالیت کنند، جذب نیرو کنند و حملات تروریستی را در سراسر جهان برنامه‌ریزی کنند.
دوم، حکومت طالبان با نقض گسترده حقوق بشر و اعمال قوانین شدید شرعی شناخته می‌شود. این موارد شامل خذف زنان از حوزه عمومی، اعدام‌های عمومی و سرکوب مخالفان است. چنین شرایطی نه تنها برای مردم افغانستان مخرب است، بلکه به عنوان الگویی برای سایر گروه‌های افراطی در منطقه و فراتر از آن عمل می‌کند، که می‌تواند به تشدید افراط‌گرایی و خشونت در مناطق دیگر منجر شود.
سوم، تداوم حکومت طالبان می‌تواند باعث بی‌ثباتی در منطقه شود. کشورهای همسایه افغانستان، مانند پاکستان، ایران، چین و جمهوری‌های آسیای مرکزی، همگی تحت تأثیر مستقیم اوضاع افغانستان قرار دارند. بی‌ثباتی و حاکمیت گروه تروریستی در افغانستان می‌تواند به مهاجرت گسترده، قاچاق مواد مخدر و افزایش نفوذ گروه‌های افراطی در این کشورها منجر شود. این مسائل نه تنها امنیت منطقه‌ای را تهدید می‌کند، بلکه می‌تواند تأثیرات گسترده‌تری بر امنیت بین‌المللی داشته باشد.
چهارم، وضعیت انسانی در افغانستان با وجود حکومت طالبان بحرانی شده است. مشکلات اقتصادی، بیکاری، کمبود مواد غذایی و خدمات بهداشتی، همراه با بحران انسانی جاری، می‌تواند به افزایش نارضایتی و بی‌ثباتی داخلی منجر شود. این شرایط نه تنها برای مردم افغانستان خطرناک است، بلکه به عنوان یک تهدید برای امنیت بین‌المللی نیز عمل می‌کند، زیرا بحران‌های انسانی اغلب به مهاجرت‌های گسترده و بی‌ثباتی‌های منطقه‌ای منجر می‌شوند.
در نهایت، تداوم حکومت طالبان در افغانستان نشان‌دهنده شکست جامعه بین‌المللی در مواجهه با افراط‌گرایی و تروریسم است. این موضوع می‌تواند اعتبار و اثربخشی تلاش‌های بین‌المللی در مقابله با تهدیدات مشابه را زیر سؤال ببرد و به گروه‌های افراطی انگیزه بیشتری برای ادامه فعالیت‌های خود بدهد.
به طور خلاصه، دوام حکومت طالبان در افغانستان تنها به معنای استمرار یک رژیم سرکوبگر و افراطی در این کشور نیست، بلکه تهدیدی جدی برای امنیت و ثبات جهانی است. مقابله مؤثر با این تهدید نیازمند همکاری بین‌المللی، تلاش‌های هماهنگ و پایدار برای حمایت از مردم افغانستان و جلوگیری از گسترش افراط‌گرایی و تروریسم است. سیاست های طالب شویی از سوی برخی کشورها، ماهیت هراس را عوض نکرده دیر یا زود تاوانهای غیر قابل جبران را بر آنها تحمیل خواهد کرد.